-
1 intercessor
intercessor ōris, m [1 CAD-], one who interposes, a mediator, surety: intercessorem quaerere: isto intercessore legati non adierunt, through his interference: rei malae.—An interferer, protester, adversary, preventer: stultitia intercessoris (of a tribune who exercises his veto): legis, L.* * *mediator; one who vetoes -
2 intercessio
I.Lit.:II.testium,
Gell. 14, 2, 7.—Transf.A.An interposition, a becoming surety for one:B.mea intercessio parata et est et fuit,
Cic. Att. 1, 4:intercessiones pecuniarum in coitionibus candidatorum,
id. Par. 6, 2.—A fulfilment, performance, Cod. Just. 12, 22, 1; Cod. Th. 6, 28, 4. —C.An intervention, interposition, protest on the part of a tribune of the people, who annulled a decree of the Senate by his veto:cum intercessio stultitiam intercessoris significatura sit, non rem impeditura,
Cic. Agr. 2, 12:intercessionem liberam relinquere,
Caes. B. C. 1, 7:remittere,
Liv. 38, 54:intercessionem facere pro aliquo,
Gell. 7, 19:intercessionem suam interponere,
Val. Max. 6, 1, 10.
Перевод: со всех языков на английский
с английского на все языки- С английского на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий
- Французский